نمی گویم فراموشش مکن گاهی به یاد آور          

                                                                                           اسیری را که می دانی نخواهی رفت از یادش

   رنگین کمون خوشبختی
راست می گن دل خوشی ها کم نیست، یک لبخند ساده، یه بازی بچه گانه، کمک به یه پیرمرد یا یه پیره زن ،دیدن یه طلوع آفتاب،دیدن یه غروب آفتاب، اشک ریختن سرجانماز، دعا کردن واسه همه، حتی واسه اونهایی که هیچ وقت برات دعا نکردند.دلت رو شکستند و رفتن، همه و همه دل خوشی اند. دعا کردن واسه اونهایی که دل خوشی های کوچیکت رو ازت گرفتند و رفتند. آره،آره اینها همه دل خوشی اند، با همه اینها میشه خندید، میشه با همه اینها، با همین ها خوش بود. می شه یادت باشه همیشه خدا هست و یادت باشه همه چیز رفتنی هست.
می شه یادت باشه به قول عزیزی ((هیچکس ارزش اشکاتو نداره اگه داشته باشه اشکاتو در نمی یاره)).
می شه واقعیت ها رو قبول کرد. می شه به خدا اعتماد کرد اگه آرزویی داری بدیش به خدا.می تونی، شکسته های دلت رو بدیش به خدا. میشه، آره میشه باور می کنم که می شه خندید، میشه شاد بود، میشه احساس خوشبختی کرد، حتی اگه به هیچکدوم از آرزوهات نرسیدی، تازه هنوز زنده ای، دقیقه ها موندند حتی اگه یه لحظه به عمرت مونده. با چشمانی مشتاق به آسمون نگاه کن، هرگز نا امید نشو. اگه رفتند، رفتند دیگه ازت سراغی نمی گیرند.
 اگه براشون بی ارزشی، اگه تو روزه تولدشون یادته، ولی اونا همیشه یادشون می ره.اگه هنوز دوستشون داری، اونا دوست ندارند یا اگه تو رو دوست دارند تو رو به خاطر خودشون دوست دارند، بازم هرشب وقتی خواستی بخوابی. با چشمانی مشتاق به آسمون نگاه کن و بخند، بخند، بخند....
اگر چشمات مشتاق بودند، اگر یاد گرفتی همه چیز و همه کس رو به خاطر خدا دوست داشته باشی. اونوقت بدون تو خیلی خوشبختی، خیلی خوشبختی به همین آسونی، آسونی...
همه رو دوست داشته باش، فقط واسه اینکه بنده های خدا هستند حتی اگه دلشون سنگه یا خیلی کوچیکه ......

 (( دنیا به امید برپاست و انسان به امید زنده است ))